We zitten samen op de fiets
de wind die waait en ik zeg niets
jij neemt de wereld in je op
hoe snel het gaat en dan weer stopt
nu ga je spelen en ontdekken op een plek die je niet kent
en dan samen alles delen, al het speelgoed, maar dat went.
en als er dan iets is en je wilt te zeggen wat je voelt
dan is het – iemand anders die wel snapt wat je bedoelt
het is nog vroeg en door het duister
lach je sprankelend, ik luister
met een vaartje op de fiets
ik breng je weg voor “maar heel even”
– maar ik vind ’t stiekem niets
Je zult er heel veel dingen anders, en nog zoveel voor het eerst
(doen) en je krijg er vieze kleren, en een griepje als het heerst
En als een ander dan eens niet leuk met je samen speelt
is het – iemand anders die jouw verdriet dan deelt
en je oefent keer op keer, tot je t kunt of nog net niet
en een ander is degene die je trotse blik dan ziet
en ook zul je eens hard vallen, of gewoon verdrietig zijn
en ik weet ik zal het voelen, een klein steekje hartepijn
…maar dan is het – iemand anders die je langs je haren streelt
– iemand anders die jou verdriet dan deelt
Maar niemand anders zal je vasthouden als ik
Nee niemand anders ziet de toekomst in jouw blik
Niemand anders weet nog hoe ontzettend klein – je was
en ik – als geen ander zal er altijd voor je zijn